Queen Wiki
Advertisement
Disambig-icon Ten artykuł dotyczy zespołu. Zobacz też: album o tej samej nazwie.

Queen (pol. Królowa) – zespół rockowy brytyjskiego pochodzenia. Został założony w 1970 w Londynie przez Briana Maya, Freddiego Mercury’ego i Rogera Taylora.

Grupa łącznie wydała 15 albumów studyjnych, 7 albumów koncertowych, 16 kompilacji, 1 minialbum, 60 singli i 1 soundtrack. Przez ponad 40 lat swojej działalności zespół wyruszył w 13 tras koncertowych, podczas których zagrał łącznie 673 koncerty. Po dziś dzień wpływ Queen na muzykę rockową jest widoczny u takich grup jak Guns N’ Roses[1] czy Metallica[2].

Skład zespołu[]

Freddie Mercury[]

Osobny artykuł: Freddie Mercury.

Freddie Mercury to brytyjski muzyk rockowy oraz – zdaniem wielu – jeden z najlepszych męskich wokalistów[3][4]. Zmarł z powodu powikłań wywołanych przez AIDS. Był biseksualny[5]. Najbardziej znany z londyńskiej grupy Queen. W 2005, w ankiecie zorganizowanej przez MTV2 i Blendera, Freddie Mercury został wytypowany na najlepszy głos męski wszech czasów[4]. Grał na fortepianie, gitarze i keyboardzie. Farrokh Bulsara urodził się w 1946 w Zanzibarze jako dziecko Bomi i Jer Bulsarów. Pierwszym instrumentem, na którym nauczył się grać, był fortepian, bowiem pierwsze lekcje gry brał już w wieku siedmiu lat. Będąc w indyjskiej szkole St. Peter’s School, założył swój pierwszy zespół – The Hectics. Wówczas okazało się, że Farrokh ma słuch absolutny, czyli rzadką umiejętność doskonałego rozpoznawania nut. Później uczył się także w szkole St. Mary’s School oraz przy klasztorze św. Józefa w Zanzibarze.

Brian May[]

Osobny artykuł: Brian May.

Brian May to gitarzysta Queen od początku istnienia zespołu po dziś dzień, sklasyfikowany na 26. miejscu listy stu najlepszych gitarzystów wszech czasów magazynu Rolling Stone[6] i odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego w 2005[7]. Gra na wszelkiego rodzaju gitarach, ukulele, instrumentach klawiszowych i koto, jest także wokalistą. Aktywny muzyk od 1964. Od 2007 doktor astronomii.

Roger Taylor[]

Osobny artykuł: Roger Taylor.

Roger Taylor to muzyk rockowy pochodzący z Wielkiej Brytanii. Jest perkusistą zespołu Queen oraz jego współzałożycielem. Jest ojcem Rufusa Taylora, który również gra na perkusji. Roger Taylor napisał kilka piosenek zespołu Queen, są to m.in. Radio Ga Ga, A Kind of Magic, Breakthru, The Invisible Man oraz These Are the Days of Our Lives. Od 1981 nagrywał również solowe piosenki, a w 1987 założył własny zespół, The Cross, gdzie był gitarzystą i wokalistą.

John Deacon[]

Osobny artykuł: John Deacon.

John Richard Deacon to gitarzysta basowy grupy rockowej Queen od 1 marca 1971 do 1997[8]. Z wykształcenia elektronik[9]. Ze wszystkich członków zespołu, on do niego dołączył najpóźniej. John Deacon jest kompozytorem kilku słynnych piosenek Queen, między innymi Another One Bites the Dust[10] czy I Want to Break Free[11]. Odłączył się od grupy w 1997, odchodząc tym samym z życia publicznego.

Historia[]

1968-1974[]

Historia Queen sięga 1968, kiedy to przyszły gitarzysta grupy, Brian May, wraz z Rogerem Taylorem i Timem Staffelem założył zespół Smile. Grupa ta nie osiągnęła sukcesu – grała głównie w pubach i nakładem Mercury Records wydała jeden singel – Earth. Nie zdobył on jednak popularności, gdyż został wydany jedynie w Stanach Zjednoczonych, gdzie mało kto słyszał o Smile.

Grupa zatem zaczęła się rozpadać. Staffel odszedł, a na jego miejsce wszedł jeden z najwierniejszych fanów zespołu, Farrokh Bulsara, czyli późniejszy Freddie Mercury. Zaproponował on nową nazwę dla zespołu[12]Queen.

Queen przez pierwszy rok swojej działalności nie miało stabilnego składu – basistami w tym czasie byli Mike Grose, Barry Mitchell i Doug Ewood Bogie. Dopiero w 1971 do grupy dołączył John Deacon, który na stałe związał się z zespołem. Do studia Queen po raz pierwszy weszło w 1972, a już rok później wydało swój pierwszy singel i album. Również w 1973 grupa ruszyła w swoją pierwszą trasę koncertową zatytułowaną Queen Tour. W 1974 ukazał się Liar – drugi singel z albumu Queen.

1974-1976[]

W 1974 Queen wydało swój kolejny album, który otrzymał nazwę Queen II. Analogicznie do poprzedniej płyty, grupa wyruszyła w trasę Queen II Tour. Po tych wydarzeniach nastąpił przełom w Queen; mianowicie singel z trzeciego albumu Sheer Heart Attack o nazwie Killer Queen osiągnął drugie miejsce na brytyjskich listach przebojów oraz stał się pierwszym hitem Queen w Stanach Zjednoczonych, zdobywając 12. miejsce na Billboard Hot 100. Drugi singel z albumu, zatytułowany Now I’m Here, trafił na pierwsze miejsce list przebojów w Wielkiej Brytanii. W 1975, grupa wyruszyła na trasę koncertową do Ameryki. Queen zawiązało także w tym czasie współpracę z nowym menadżerem, Johnem Reidem.

1976-1979[]

W 1976, Queen wróciło do studia, aby nagrać A Day at the Races, które często jest określany jako sequel albumu A Night at the Opera[13]. A Day at the Races okazał się kolejnym świetnym albumem Queen, osiągając wysokie miejsca na listach przebojów w Wielkiej Brytanii, USA i Japonii[14]. Najpopularniejszą piosenką z albumu okazała się być Somebody to Love, która była inspirowana muzyką gospel. Natomiast piosenka Tie Your Mother Down autorstwa Briana Maya w późniejszym czasie została stałym elementem koncertów Queen.

W kolejnych miesiącach 1976, Queen zagrało jeden ze swoich największych koncertów; mowa tu o darmowym występie w Londynie. Ponad 150000 osób przybyło do londyńskiego Hyde Park, aby wysłuchać muzyki Queen.

Szósty album Queen nazwany News of the World został wydany w 1977. Najbardziej znane piosenki pochodzące z tego albumu to We Will Rock You i We Are the Champions, który stał się szybko hymnami sportowymi – odgrywa się je po dziś dzień. Jeszcze w tym samym roku grupa wyruszyła w News of the World Tour.

W 1978 i 1979 Queen koncertowało w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Europie i Japonii. Po tym grupa wydała swój pierwszy album koncertowy – Live Killers, który został dwukrotnie platynową płytą w Stanach Zjednoczonych. Grupa po raz kolejny osiągnęła sukces wydając singel Crazy Little Thing Called Love, inspirowany stylem Elvisa Presleya[15].

1980-1984[]

Pierwszym albumem Queen w latach osiemdziesiątych był The Game. Zawierał on single Crazy Little Thing Called Love i Another One Bites the Dust – oba osiągnęły pierwsze miejsce na listach przebojów w Stanach Zjednoczonych, a sam album sprzedał się w USA w czterech milionach kopii. Również w 1980 Queen wydało soundtrack nagrany do filmu Flash Gordon. W 1981 Another One Bites the Dust wybrał nagrodę za najlepszy singel rockowy/popowy.

W lutym 1981, Queen wybrało się do Ameryki Południowej w ramach The Game Tour. Grupa zagrała dla ponad 131000 słuchaczy[16]. Później Queen pracowało nad singlem Under Pressure. Był to kolejny sukces londyńskiego zespołu – piosenka trafiła na 31. miejsce listy VH1’s 100 Greatest Songs of the '80s[17].

2 listopada 1981 Queen wydało swoją pierwszą kompilację zatytułowaną Greatest Hits, która gromadziła najpopularniejsze piosenki z lat 1974-1981. Album w Wielkiej Brytanii sprzedał się w 6 milionach kopii i osiemnaście razy otrzymał status platynowej płyty, co czyni go najlepszym wynikiem w całej historii tego kraju.

Queen wydało w 1982 album Hot Space, a w 1984 – The Works, który zawierał trzy single o nazwach Radio Ga Ga, Hammer to Fall i I Want to Break Free. Single okazały się być kolejnym wielkim sukcesem grupy, podobnie jak duże zainteresowanie albumem w Wielkiej Brytanii, gdzie trzykrotnie otrzymał status platynowej płyty, jednak nie przypadł tak bardzo do gustu odbiorcom w Stanach Zjednoczonych. W 1984 Queen także wyruszyło w trasę koncertową zatytułowaną The Works Tour.

1985-2003[]

W styczniu 1985 grupa zagrała w Rio de Janeiro przed ponad trzystoma tysiącami fanów[18]. W lipcu tego samego roku na Wembley Queen wzięło udział w koncercie Live Aid. Zdaniem wielu krytyków muzycznych, był to najlepszy koncert rockowy wszech czasów.

W 1986 Queen wydało album A Kind of Magic i wyruszyło w swoją ostatnią trasę koncertową zatytułowaną Magic Tour.

W 1988 świat obiegła wieść, że Freddie Mercury jest chory na AIDS, jednak ten wciąż nagrywał z Queen kolejne albumy. W 1989 wydano płytę The Miracle, a w 1991Innuendo. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia wokalisty, po wydaniu żadnego z nich nie odbyła się trasa koncertowa, a późniejsze teledyski do Innuendo były stworzone z fragmentów starych filmów zespołu.

24 listopada 1991,dzień po oświadczeniu że choruje na AIDS,Freddie Mercury zmarł. Ponieważ część nagrań z udziałem Freddiego Mercury’ego jeszcze nie ujrzała światła dziennego, po śmierci wokalisty wydano jeszcze jeden album zatytułowany Made in Heaven.

2004-dziś[]

W 2004, Queen nawiązało współpracę z brytyjskim wokalistą Paulem Rodgersem i grali przez pięć lat pod szyldem Queen + Paul Rodgers. Wraz z klawiszowcem Spikem Edneyem oraz gitarzystami Dannym Mirandą i Jamiem Mosesem wydali album studyjny The Cosmos Rocks, pięć singli, trzy albumy koncertowe, a także wyruszyli w dwie trasy. Po kilku latach przerwy, w 2011 powstała kolejna formacja muzyczna zainicjowana przez Queen – Queen + Adam Lambert. Brytyjscy muzycy wraz z Adamem Lambertem – finalistą ósmego sezonu amerykańskiego Idola – koncertują do dziś, ale jeszcze nic nie nagrali w studiu[19].

W 2014, Brian May zapowiedział jeszcze jeden album studyjny Queen z Freddiem Mercurym na wokalu. Ma zostać on nazwany Queen Forever i wydany do końca 2014. May powiedział, iż są to bardzo podniosłe ballady, pochodzące jeszcze z lat ’80.

Współpracownicy zespołu[]

Długoterminowi wokaliści
Inni gościnni wokaliści
  • David Bowie (1981, 1992)
  • Annie Lennox (1992)
  • Lisa Stansfield (1992-1993)
  • George Michael (1992-1993)
  • Elton John (1997)
  • Zucchero (1998)
  • Robbie Williams (2001)
  • Kris Allen (2009)
  • Jessie J (2012)
Muzycy koncertowi
  • Morgan Fisher – keyboard, pianino (1982)
  • Fred Mandel – keyboard, pianino (1982)
  • Spike Edney – keyboard, pianino, gitara rytmiczna, wokal wspierający (1984-dziś)
  • Jamie Moses – gitara rytmiczna, wokal wspierający (2005-2009)
  • Danny Miranda – gitara basowa, wokal wspierający (2005-2009)
  • Rufus Tiger Taylor – perkusja, wokal wspierający (2011-dziś)
  • Neil Fairclough – gitara basowa, wokal wspierający (2011-dziś)
Wcześniejsi członkowie

Oś czasu[]

Oś czasu uwzględnia Smile, Queen, Queen + Paul Rodgers i Queen + Adam Lambert. Nie dotyczy muzyków koncertowych i gościnnych wokalistów.

Ciekawostki[]

  • Logo Queen bazuje na herbie brytyjskiej rodziny królewskiej.
  • Wiele piosenek Queen posiadało robocze nazwy, np. Under PressurePeople on Streets, Now I’m HerePeaches.
  • Queen często wplatało drobne dowcipy na okładki swoich płyt. Na przykład, na Sheer Heart Attack obok nazwiska Rogera Taylora napisano „perkusja, wokal, wrzaski”. To ostatnie jest nawiązaniem do bardzo wysokich nut, które Roger śpiewał falsetem. Przy nazwisku Mercury’ego natomiast napisano „wokal, wokal, Bechstein Debauchery i jeszcze więcej wokalu” (Bechstein to firma produkująca fortepiany). Na okładce A Night at the Opera za to dopisano „Nikt nie grał na syntezatorach”, aby rozwiać wątpliwości słuchaczy dotyczące skomplikowanych aranżacji instrumentalnych. Warto również wspomnieć o pierwszej płycie Queen, gdzie zamiast John Deacon napisano Deacon John (pol. Diakon John).

Galeria[]

Zobacz też[]

Przypisy[]

Bibliografia[]

  • Joel Withburn: The Billboard Book of Top 40 Hits

Linki zewnętrzne[]

Advertisement